صدف

 

مرامت را بنازم ای صدف

 


هرگاه دلت از آسمان آبی و

دریای پر امواج می گیرد


دهانت بسته می گردد


دلت پر غصه می گردد


و عشق تو


به آن دریا


چنان پاک و چنان خالص


که همچون دُر


سفید و ناب می گردد


و دریا


همچنان کف بر لبِ


این آسمان آبی و ساحل


به دنبال افق گردد

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد